%windir%\explorer.exe shell:::{3080F90D-D7AD-11D9-BD98-0000947B0257}
Przeciągnij na Pasek systemowy i GOTOWE
Automatyczna naprawa za pomocą Narzędzia do naprawy systemu podczas uruchomienia
Naprawa MBR
Komenda 1: bootrec.exe /fixmbr
Komenda 2: bootsect.exe /nt60 all /force /mbr
(narzędzie znajduje się na płycie instalacyjnej w folderze x:\boot; przełącznik /force wymusza nadpisanie mbr
Te polecenia pozwalają naprawić główny rekord rozruchowy (MBR).
Komenda 1: bootrec.exe /fixmbr
Komenda 2: bootsect.exe /nt60 all /force /mbr
(narzędzie znajduje się na płycie instalacyjnej w folderze x:\boot; przełącznik /force wymusza nadpisanie mbr
Te polecenia pozwalają naprawić główny rekord rozruchowy (MBR).
Naprawa boot sectora
Komenda 1: bootrec.exe /fixboot
Komenda 2: bootsect /nt60 C:\ (naprawa partycji c:)
Komenda 3: bootsect /nt60 SYS (naprawa partycji systemowej)
Komenda 4: bootsect /nt60 ALL (naprawa wszystkich partycji)
Polecenia do naprawy boot sektora partycji
Polecenia do naprawy boot sektora partycji
Odbudowa magazynu BCD
Komenda: bootrec.exe /rebuildbcd
polecenie skanuje dysk w poszukiwaniu instalacji Windows 7 i
pozwala dodać daną instalacje do magazynu BCD. Komunikat, że
zidentyfikowano 0 instalacji oznacza, że nie znaleziono żadnych nowych
instalacji oprócz tych, które już znajdują się na liście
rozruchu.
Edycja i konfigurowanie BCD
Edycja jak w XP: Zakładka Uruchamianie i odzyskiwanie we Właściwościach systemu czy MSConfig.exe, karta Rozruch.
BCDEdit.exe służy do zarządzania magazynem BCD, obsługa z Wiersza poleceń, zastępuje narzędzie Bootcfg.exe z Windows XP.
bcdedit /enum – wyświetla listę wpisów w magazynie
Lub
1. Włóż do napędu płytę i uruchom ponownie komputer.
2. Kiedy pojawi się napis “Press any key to boot from CD or DVD” wciśnij dowolny klawisz.
3. Kliknij: “Napraw komputer”
4. Pojawi się okienko w którym będzie można wybrać język. Kliknij Dalej
5. Teraz kreator spróbuje odnaleźć zainstalowany system. Upewnij się, że
jest zaznaczona pierwsza opcja – “Użyj narzędzi odzyskiwania (…)” i
kliknij dalej.
6. Jeżeli pojawi się okienko z zapytaniem czy chcesz przywrócić system kliknij “Anuluj”
7. Pojawi się kolejne okno. Wybierz ostatnią opcję “Wiersz poleceń”
8. W okienku które się pojawiło wpisz:
bootrec /fixmbr – jeżeli chcesz zapisać główny sektor rozruchowy zgodny z Windows 7. I/lub:
bootrec /fixboot – aby naprawić uszkodzony sektor.
1. uruchom komputer.
2. Po wyświetleniu monitu naciśnij dowolny klawisz.
3.Wybierz język, czas, walutę, klawiaturę lub metodę wprowadzania, a następnie kliknij przycisk Dalej.
4.Kliknij opcję Napraw komputer.
5.Kliknij nazwę systemu operacyjnego, który chcesz naprawić, a następnie kliknij przycisk Dalej.
6.W oknie dialogowym Opcje odzyskiwania systemu kliknij polecenie Wiersz polecenia.
7.Wpisz Bootrec.exe, a następnie naciśnij klawisz ENTER.
Opcje narzędzia Bootrec.exe
Ta procedura gwarantuje pełną odbudowę magazynu BCD. W celu jej wykonania wpisz następujące polecenia w wierszu polecenia:
bcdedit /export C:\BCD_Backup
c:
cd boot
attrib bcd -s -h -r
ren c:\boot\bcd bcd.old
bootrec /RebuildBcd
Przyjechałem do Polski z Wielkiej Brytanii w 2010 r. i szybko zorientowałem się, że polska kultura biznesowa bardzo różni się od brytyjskiej. Sztuka pisania e-maili to dla Brytyjczyków ważny element budowania relacji z kolegami lub klientami. Tymczasem, korespondując z Polakami, zauważyłem, że robią bardzo dużo błędów, kiedy piszą po angielsku.
Oto 8 przykładów, pokazujących grzechy Polaków, które popełniają, kiedy piszą do biznesowych partnerów po angielsku.
Szanowny Panie Prezesie, nie jesteśmy na XIX-wiecznym balu, Anglicy nie przywiązują wagi do tytułów nawet w formalnej korespondencji…
W większości przypadków, jeśli już spotkaliśmy się twarzą w twarz, wystarczy, a nawet przyjemniej jest, gdy rozpoczniecie maila od zwykłego: „Hi Tom”, a nawet „Tom”. Jeżeli nie spotkaliśmy się i mail jest pierwszą formą kontaktu, wystarczy napisać: „Dear Tom”.
Polacy stosują przeróżne formy, pojawia się i „Dear Mr Tom” i „Dear Sir”. Ta druga jest jednak zbyt formalna i staromodna. Jeszcze gorzej, gdy na początku w ogóle nie pojawia się imię. My, Anglicy, odbieramy to jako coś niemiłego. Jeśli widzimy maila zaczynającego się od „Dear Tom Smith” od razu traktujemy go jak spam, bo takiej formy często używają właśnie spamerzy.
Od lat zwracam na to uwagę wszystkim polskim kolegom, z którymi pracuję. Błagam was – jeśli piszecie maila w języku angielskim, dodajcie proszę imię nad stopką. Stopka to stopka. Nieodłączna część e-maila, ale bezduszna, bo oficjalna i dołączana automatycznie. Imię na końcu wiadomości jest bardzo ważnym elementem korespondencji. Nieraz spotykałem się z sytuacją, gdy Anglicy pytali mnie czy coś poszło nie tak i wskazywali na maila bez imienia na końcu, z samą stopką. Mówili, że spotkanie biznesowe było przecież udane, a mail w ogóle tego nie odzwierciedla.
Prawidłowa wiadomość wygląda tak:
Tom
Thank you for your proposal, we’ll reply to you soon.
Jan
Ale nigdy, powtarzam nigdy, nie może wyglądać tak:
Tom
Thank you for your proposal, we’ll reply to you soon.
Jan Kowalski
KowalPol Sp. z o.o.
Polacy są chyba przekonani, że jeśli e-mail dotyczy kwestii biznesowych, powinien być napisany w sztywnym stylu, pozbawionym emocji i z wykorzystaniem jak najmniejszej liczby słów. Jest dokładnie odwrotnie. W biznesie ludzie kupują od ludzi, których lubią, nie od takiej osoby, która pisze maile przypominające nekrologi.
Tom
I hope you enjoyed the visit to KowalPol and the dinner, it was a pleasure to show you round my home city. Thanks very much for your proposal, I look forward to reading it and will reply to you soon.
Jan
To 31 słów więcej niż w poprzednim przykładzie, ale gigantyczna różnica w stylu i zupełnie inne wrażenie, jakie taki email pozostawia. Jeżeli myślicie, że taka wiadomość sugeruje naszemu partnerowi np. że zgodzimy się na wszystkie zaprezentowane przez niego warunki, bez obaw. Jeśli w kolejnym mailu chcemy zrezygnować z dalszej współpracy, czy oferty to możemy to zrobić. W tak napisanym mailu, jak ten powyżej nic nie obiecujemy. Jedna osoba pisze do drugiej. To informacja podsumowująca wizytę. Nic więcej. Bardzo polecam pisać maile, w których okazujecie troszkę emocji.
Bardzo często zdarza się, że Polacy wysyłają pliki lub załączniki bez żadnego kontekstu, lub w ogóle bez treści. My, Anglicy, w takiej sytuacji zawsze dodajemy jakąś informację, na przykład:
Tom
Here’s the file we discussed.
Jan
To wywołuje chyba moją największą frustrację. Nie wiem dlaczego, ale bardzo często zdarza się, że Polacy odpowiadają tylko jednej osobie. Na przykład Jan odpowiada na e-mail Toma, ale pomija wszystkich innych, których Tom dołączył do korespondencji.
Odbiorca takiej wiadomości musi więc jeszcze raz wysłać ją do pozostałych dodanych wcześniej osób. Według moich angielskich klientów to jeden z najbardziej irytujących grzechów, które Polacy popełniają, pisząc e-maile w języku angielskim.
Jeśli naprawdę nie masz czasu, napisz tylko te 27 słów:
Tom
Sorry for my slow reply, we’re very busy with a production issue right now. I will come back to you as soon as I can.
Jan
Moi brytyjscy klienci po pierwszym spotkaniu z partnerami z Polski, które przebiegło w miłej atmosferze, bardzo często mówią, że dostali wiadomość zwrotną po dwóch tygodniach. Jeżeli nie odpowiemy w ciągu dwóch dni, to dla Anglika znak, że nie jesteśmy zbyt zainteresowani współpracą. To po co było to spotkanie?
Tysiące razy moi brytyjscy klienci wspominali, że wysłali wiadomość Polakom i czekali na odpowiedź. Po dwóch tygodniach oczekiwania postanowili wreszcie zadzwonić.
– O, przepraszam – słyszą zazwyczaj po drugiej stronie. – Przekazałam maila koleżance z innego oddziału. Powinna odpowiedzieć.
Dlaczego w takim razie nadawca maila nie otrzymał tej informacji, żeby spokojnie mógł czekać lub przypomnieć się tej drugiej osobie?
Polacy bardzo często wysyłają maila wtedy, kiedy mogą zadzwonić. Owszem wysłanie wiadomości ma swoje zalety, np. zajmuje mniej czasu, ale mam wrażenie, że Polacy czasami unikają sytuacji, w których muszą rozmawiać z obcymi ludźmi.
A przecież kiedy słuchamy rozmówcy, stylu rozmowy, tonu głosu, dostajemy o wiele więcej informacji o intencjach potencjalnego partnera czy klienta. Znalazłem się kiedyś w sytuacji, w której brytyjska firma nie zapłaciła na czas polskiemu klientowi. Polska firma wysyłała mnóstwo wściekłych maili (co było uzasadnione), ale w takich sytuacjach polecam chwycić za telefon. Bezpośrednia rozmowa zawsze przynosi lepsze rezultaty.
[Patrick Ney jest brytyjskim przedsiębiorcą. Pracował w Ambasadzie Brytyjskiej i Brytyjsko-Polskiej Izbie Handlowej, pomagał brytyjskim firmom wejść na rynek polski. Jest miłośnikiem polskiej historii i kultury.]
autor: http://www.hackwars.pl/vba-excel-pobieranie-danych-roznych-plikow/
ThisWorkbook.Path – Właściwość Path skoroszytu Excela określa pełną ścieżkę katalogu, w którym znajduje się dany plik – dzięki czemu możemy sobie odpuścić ścieżkę F:\Problem_solving, i dzięki czemu gdzie byśmy nie przenieśli katalogu głównego (Problem_solving) makro nadal będzie działać.
Workbooks.Open(Filename:=plik) – metoda odpowiedzialna za otwarcie konkretnego pliku
wb.Saved = True – zapisywanie otwartych plików – dzięki czemu przed zamknięciem nie będzie excel wyświetlał powiadomień z zapytaniem czy zapisać.
wb.Close – metoda Close – zamyka plik
KOD DLA POTOMNOŚCI
Sub problem_solving()
Application.ShowWindowsInTaskbar = False ‘ wyłaczamy aktualizacje taskbara
Application.ScreenUpdating = False ‘ wylaczamy aktualizacje tego co sie dzieje na ekranie podczas pracy makra
Dim kom1 As Range ‘ zestawienie
Dim kom2 As Range ‘ filestocheck
Dim newkom1 As Range ‘ arkusz1 – dla plików z których pobieramy dane
For Each kom1 In Sheets(“zestawienie”).Range(“a4:a15”) ‘ zakres w arkuszu zestawienie w ktorym znajduja sie nazwy dzialow
‘tworzymy i zerujemy sobie zmienne dla kazdego miesiaca
styczen = 0
luty = 0
marzec = 0
kwiecien = 0
maj = 0
czerwiec = 0
lipiec = 0
sierpien = 0
wrzesien = 0
pazdziernik = 0
listopad = 0
grudzien = 0
starsze = 0
rest = 0
For Each kom2 In Sheets(“FilesToCheck”).Range(“A4:a15”) ‘ zakres w arkuszu FilesToCheck w ktorym znajduja się nazwy dzialow
brak_pliku = False
If (kom1.Value = kom2.Value) Then ‘jesli dzial z zestawienia bedzie sie rownal dzialowi z filestochec to wykonaj to:
lokalizacja = kom2.Offset(0, 1).Value
nazwa_pliku = kom2.Offset(0, 2).Value
kol = kom2.Offset(0, 3).Value ‘ kolumna która należy przeszukiwac w plikach do sprawdzenia
wier = kom2.Offset(0, 4).Value ‘ wiersz od ktorego należy rozpocząć przeszukiwania w plikach do sprawdzenia
plik = ThisWorkbook.Path & “\” & lokalizacja & “\” & nazwa_pliku ‘ sciezka do konkretnego pliku
If Dir(plik) <> “” Then ‘ sprawdzamy czy plik jest pusty / jesli nie jest to wchodzimy do środka
Set wb = Workbooks.Open(Filename:=plik) ‘ ustawiamy zmienna wb na dany skoroszyt
wb.Worksheets(“Arkusz1”).Range(kol & wier).End(xlDown).Select ‘ szukamy ostatniego wiersza do przeszukiwania
ostatni_wier = ActiveCell.Row + 1 ‘ ustawiamy ostatni wolny wiersz
For Each newkom1 In wb.Worksheets(“Arkusz1”).Range(kol & wier & “:” & kol & ostatni_wier) ‘ sprawdzamy zakres danych w plikach z których chcemy zebrać dane
If (newkom1.Value = “S”) Then
rok = Year(newkom1.Offset(0, -2).Value)
miesiac = Month(newkom1.Offset(0, -2).Value)
If (rok < Year(Now)) Then
starsze = starsze + 1
Else ‘(rok < Year(Now))
Select Case miesiac ‘ instrukcja warunkowa case dzięki której mozemy podliczyć otwarte projekty w zależności od miesiąca
Case 1: styczen = styczen + 1
Case 2: luty = luty + 1
Case 3: marzec = marzec + 1
Case 4: kwiecien = kwiecien + 1
Case 5: maj = maj + 1
Case 6: czerwiec = czerwiec + 1
Case 7: lipiec = lipiec + 1
Case 8: sierpien = sierpien + 1
Case 9: wrzesien = wrzesien + 1
Case 10: pazdziernik = pazdziernik + 1
Case 11: listopad = listopad + 1
Case 12: grudzien = grudzien + 1
Case Else: rest = rest + 1
End Select
End If ‘ else (rok < Year(Now))
End If ‘(newkom1.Value = “S”)
Next ‘ end newkom1
wb.Saved = True ‘ zapisujemy plik
wb.Close ‘ zamykamy
Else
brak_pliku = True
Exit For
End If ‘ Dir(plik) <> “”
End If ‘(kom1.Value = kom2.Value)
Next
‘ zapisujemy dane w arkuszu zestawienie w odpowiednich komórkach (offset – przypisuje do odpowiedniego miesiaca – jest to przesunięcie względem komórki która przeszukujemy)
kom1.Offset(0, 1).Value = styczen
kom1.Offset(0, 2).Value = luty
kom1.Offset(0, 3).Value = marzec
kom1.Offset(0, 4).Value = kwiecien
kom1.Offset(0, 5).Value = maj
kom1.Offset(0, 6).Value = czerwiec
kom1.Offset(0, 7).Value = lipiec
kom1.Offset(0, 8).Value = sierpien
kom1.Offset(0, 9).Value = wrzesien
kom1.Offset(0, 10).Value = pazdziernik
kom1.Offset(0, 11).Value = listopad
kom1.Offset(0, 12).Value = grudzien
kom1.Offset(0, 13).Value = starsze
kom1.Offset(0, 15).Value = rest
kom1.Offset(0, 14).Value = brak_pliku
Next
Application.ScreenUpdating = True
Application.ShowWindowsInTaskbar = ShwWndsTask
End Sub
autor http://www.hackwars.pl/vba-excel-automatyczne-tworzenie-arkuszy-o-okreslonej-nazwie/
Worksheets.Count – zwraca liczbę arkuszy w skoroszycie
Sheets.Add(After:=Sheets(Worksheets.Count)) – dodaje nowy arkusz po bieżącym
WS.Name = MonthName(i, True) – zmienia nazwę ustawionego skoroszytu na skrót nazwy kolejnego miesiąca (gdybyśmy chcieli użyć nazwy całego miesiąca zmieniamy wartość True na False)
Opis
tym wpisie przedstawiam jak automatycznie utworzyć 12 arkuszy, których nazwa jest skrótem każdego miesiąca.
Na początku utwórzmy nowy plik Excela z obsługą makr.
Jeśli w pliku znajduje się więcej niż jeden arkusz należy usunąć nadwyżkę:)
Public Sub DodajArkusze()
‘deklarowanie zmiennych
Dim i As Integer
Dim WS As Worksheet
i = 1
‘rozpoczęcie pętli
For i = 1 To 12
If i > Worksheets.Count Then
‘jeśli i jest większa od liczby arkuszy w skoroszycie (pliku) to
‘ustawia zmienną WS na nowo dodany arkusz
Set WS = Sheets.Add(After:=Sheets(Worksheets.Count))
Else
‘ustawia zmienna WS na pierwszy arkusz z pętli
‘tu pętla zagląda tylko za pierwszym razem
Set WS = Sheets(Worksheets.Count)
End If
‘zmienia nazwę aktualnie ustawionego arkusza na skrót nazwy miesiąca
WS.Name = MonthName(i, True)
‘zwiększa wartość zmiennej i o 1
Next i
End Sub
Originale TUTAJ Moze się kiedyś przyda!!!
Instalacja SQL Server do domyślnych katalogach mogą być trudne do maintan przede wszystkim dlatego, Microsoft zmienia domyślną ścieżkę do katalogu danych w każdej wersji głównej. Na przykład domyślne ścieżki do plików bazy danych dla instancji domyślnej w SQL 2005-2008 R2 są:
SQL 2005 -% Program Files% \ Microsoft SQL Server \ MSSQL.1 \ MSSQL \ Data
SQL 2008 -% Program Files% \ Microsoft SQL Server \ MSSQL10.MSSQLSERVER \ MSSQL \ Data
SQL 2008 R2 -% Program Files% \ DATA Microsoft SQL Server \ MSSQL10_50.MSSQLSERVER \ MSSQL \
Wykonywanie przywracania bazy danych z jednego serwera na inny z różnymi wersjami może dodać złożoności z poleceniem restore ponieważ ścieżka docelowa nie jest spójna. Również po aktualizacji w miejscu SQL Server pliki bazy danych nie zostały przeniesione z poprzedniej domyślnej ścieżce do nowego więc serwer może mieć MDF i LDF pliki w katalogu z łudząco nazwie ścieżki.
Korzystanie z katalogu Standardowy
Mam standaryzowane moje instalacje użyć tej samej ścieżki dla wszystkich lokalizacjach MDF i LDF plików. Upraszcza to odbudowała skryptów i zmniejsza złożoność podczas migracji, ponieważ wszystkie pliki danych na wszystkich serwerach są w tej samej ścieżce. I zawsze moje pliki dziennika na osobnym dysku z plików danych są więc w tych samych ścieżek na różnych dyskach, na przykład:
Logs – y:\mssql\%instanceName%\data
Data – z:\mssql\%instanceName%\data
Po zainstalowaniu i wszystkich plikach mdf i ldf znajdują się w nowych, ulepszonych lokalizacjach standardowych, znalazłem trzy dodatkowe katalogi, które chciałem ujednolicić i przejść do domyślnej ścieżki:
database engine default backup directory
%SQL Install Directory%\MSSQL10_50.MSSQLSERVER\MSSQL\BACKUP
sql agent working directory
%SQL Install Directory%\MSSQL10_50.MSSQLSERVER\MSSQL\JOBS
sql agent log directory
%SQL Install Directory%\MSSQL10_50.MSSQLSERVER\MSSQL\LOG
Konfiguracja nie jest dostępna za pośrednictwem interfejsu GUI SSMS lub podczas instalacji. Jedynym sposobem ich zmiany są bezpośrednio w rejestrze lub za pomocą skryptu t-sql, który zmienia rejestr.
Oto skrypt, który zmieni je na dowolną ścieżkę wybranej ścieżki i ma świadomość, że poprawny klucz rejestru jest aktualizowany dla dowolnej instancji. Uwaga – ten skrypt używa procedury rozszerzonej xp_instance _regwrite,
USE [msdb] GO -- change the @instancename to whatever named instance this is for, the rest will sort itself out ---------------------- DECLARE @instancename nvarchar(255) = N'mssqlserver' -- use 'mssqlserver' for the default instance DECLARE @mssqlpath nvarchar(255) = N'z:\mssql\' + @instancename DECLARE @dbengine_defaultbackup_path nvarchar(255) = @mssqlpath + N'\backup' DECLARE @sqlagent_errorlogfile nvarchar(255) = @mssqlpath + N'\log\SQLAGENT.OUT' DECLARE @sqlagent_workingdirectory_path nvarchar(255) = @mssqlpath + N'\jobs' --SELECT @dbengine_defaultbackup_path, @sqlagent_workingdirectory_path, @sqlagent_errorlogfile -- update the database engine's default backup directory path --------------------------------------------------------- EXECUTE [master].dbo.xp_instance_regwrite N'HKEY_LOCAL_MACHINE' , N'SOFTWARE\Microsoft\MSSQLServer\MSSQLServer' , N'BackupDirectory' , N'REG_SZ' , @dbengine_defaultbackup_path -- update the SQL Agent working directory ----------------------------------------------------------------------------- EXECUTE [master].dbo.xp_instance_regwrite N'HKEY_LOCAL_MACHINE' , N'SOFTWARE\Microsoft\MSSQLServer\SQLServerAgent' , N'WorkingDirectory' , N'REG_SZ' , @sqlagent_workingdirectory_path -- update the SQL Agent log file location ----------------------------------------------------------------------------- EXECUTE msdb.dbo.sp_set_sqlagent_properties @errorlog_file = @sqlagent_errorlogfile -- update the setup's SQL Data Root path ------------------------------------------------------------------------------ EXECUTE [master].dbo.xp_instance_regwrite N'HKEY_LOCAL_MACHINE' , N'SOFTWARE\Microsoft\MSSQLServer\Setup' , N'SQLDataRoot' , N'REG_SZ' , @mssqlpath
Zmodyfikuj skrypt, aby używać dowolnej ścieżki domyślnej. Usługi SQL Server i SQL Agent będą musiały zostać ponownie uruchomione, aby rozpocząć korzystanie z nowych lokalizacji plików. Gdy nowe lokalizacje są w użyciu, możesz usunąć stare katalogi.
Aktualizacja
Po próbie uaktualnienia jednego z moich serwerów do programu SQL Server 2012 stwierdziłem, że instalator miałby błąd podczas instalowania silnika bazy danych. Bałagan był:
“The Database Engine system data directory in the registry is not valid.”
Znalazłem klucz HKLM\software\microsoft\microsoft sql server\%instance_name%\setup\SQLDataRoot .Odszukuje ścieżkę dostępu do baz danych systemu. Ten klucz został utworzony podczas instalacji 2008 R2 i pliki zostały następnie przeniesione, więc to, co zostało utworzone w czasie instalacji, nie jest poprawne.
Jeśli zmodyfikujesz ten klucz na ścieżce skonfigurowanej w pliku @mssqlpath ze skryptu powyżej instalatora 2012, działa prawidłowo. Zmieniłem również skrypt, ostatnia sekcja wprowadza odpowiednią zmianę w celu uniknięcia tego wyjątku w przyszłości.